Bu sözü ne unuturum, ne de unuttururum!
hani insan vardır, bazı sözler kendi vasfına cuk diye oturur..kendisini delik-deşik, bölük-pörçük etmez..zaten haketmiştir ve zaten bu tarz sözleri duymaya o kadar çok alışmıştır ki hiç bir etki hissedilmez içinde,dışında, sağında, solunda, önünde ardında, vs.
ben başlığa koyulan bu özlü sözü hakedecek bir insan olmadığım kanaatindeyim ve yaşamımın sonuna değin de haketmeyeceğim..
baharı müjdeleyen heyecanıma, mutluluğuma, umuduma, yaşam coşkuma ket vurulduğu şu zamanlarda yapmak istediğim tek şey bağıra bağıra ağlamak ve susmak, susmak, susmak!
başkasına ihtiyacım yok!
hatta hiç-bir-şeye ihtiyacım yok!
karanlık dehliz bir mutsuzluk her yanımı sarmışken, kendimi; fare kral gibi herşeyleri ardımda bırakarak terketme dürtüsü çoğalıyor beynimin her bir kıvrımında köşesinde!
insanları sevmek, insanları düşünmek, insanlara değer vermek ve bundan alınan hazzı sonuna dek sömürmek neden -yine insanları- anlamsız ve gerçekten algılayamadığım, beynimin işlevseliğini durduran sınırlara getiriyor?iyi insan olmanın bir kez daha suç olduğunu, ve bu tipe uygun davranışlar sergilendiğinde insanlar tarafından yine hoş karşılanmadığını görmek içimdeki iyi insan olma yolunu tıkıyor..ki beni bilen bilir, içimde hiç bir kötülük tohumunun bulunmadığını, hiç bir art niyetin olmadığını, ne kadar saf-ne kadar iyi niyetli bir mahlukat olduğumu..ama bilen dediklerim bilmez olmuş, gözleri bağlanmış da kör olmuş ben ne sölesem boş..bir anlam ifade etmiyor!
-yanlış anlaşılmaktan çok korkarım-
çünkü insanlara, yanlış anladıkları şeyin aslında onların anladığı gibi olmadığını ve doğruyu anlatmaya çalışırken kendimi nasıl da paraladığımı görmek kendimi çok ama çok aciz hissettirir bana!
kabul ettirmeye çalışmak ve kendimi bunun için yiyip bitirmek!
neden ben de gamsız ve vurdumduymaz bir insan olamıyorum?
neden lafımı hiç esirgemeden konuşabilme yetisine sahip değilim?
neden hep suçlu konumuna düşüp kendimi ispatlamak zorunda bırakılıyorum?
neden ve neden ve neden'ler silsilesi canımı feci sıkıyor an itibariyle!
yok diyorum yok.yok.yok.yok.
şuan ne hissettiğimi ancak benim gibi düşünebilen bir insan anlayabilir?
benim kadar duygusal yaklaşan olaylara ve kimseyi üzmeden kırmadan herşeyi mutlu mesut kılmaya çalışan bir insan..ancak ve ancak!
ben bu işin içinden çıkamaz olurum..ben sadece düşünmek ve yargılamadan sessizce susmak gerek diye nokta koyarım.
pinhani bana ilaç gibi gelir misin?
hadi gel..şimdi.
3 yorum:
Off kuzumm sendemi :((Bende gitmek istiyorum...
sanırım geçici bir hava esiyor..
bende hep senin yanındayım kuzum ne olursa olsun herzaman!!
Aldırma senin kıymetini bilmeyenlere, bilseler seni üzmezlerdi zaten..
seni cok ama cok sevıyormm kuzucummm...
ardında bıraktığım ve hiç bir şeyi haketmiyen biri olarak yazıyorum bunları sevgili arkadaşın kadriyenin bloğunda yazdığın gibi. Kraldan çok kralcı olmak evet ben bu cümleyi kullandım ve içimde kafamda beynimde bişeyler olmuşki ben bunu söylemişim.. Ama sen onları bilme öğrenme gayreti ve çabası içine de hiç girme olur mu her şey gönlünden geçtiği gibi olsun. Ben bu konuyu artık kapatıyorum. He bu arada bu mesajda hiç bir sevgi kelimesinin geçmemesine de kırılma çünkü sabah bana attığın mesajının bir yansıması duruyor şuan karşında....
Ah bee sevgililer!!walla kıymetini bilin sahip olduğunuz yıllık sevginin yıpratmayın birbirinizi hayatta çok kaybetmiş biri olarak bunu söylüyorum...zaman gelip geriye döndüğünüz de ne kadar da gereksiz birşey yüzünden kendinize fani dünyayı dert olarak görmekten başka yanınıza hiçbişi kar kalmayacak...Biraz daha anlayışlı, ilgili , hoşgörülü olun birbirinize, iyi zamanları hatırlayın en azından bunların hatrına uzatmayın..
(Bu arada konuyu bilmıyorum ama soğuk hava estiği için böle bi yorum yazdım...yanlış bişiler sölediysem affola kuzular..birbirinize emanet olun)
Yorum Gönder