içselleştirilen bir iç sıkıntısı!

hayatımın en sıkıcı günlerinden biri daha!
bir kaba sığamaz olan minik kalbim, o kadar huzursuz, o kadar boşvermiş, o kadar bedbaht ki, nereye ait olduğumun ayrımını yapamaz halde sıkışıp kaldım bir yerlere ve tek adım ileri gidemiyorum!
ruhum karanlık bir dehliz içinde kendi mutsuzluğumla başbaşayım..
bugün sıkıcı birgün..dersanedeki 2dersim ve üstüne afiyet bir de deneme sınavım iptal olunca başıboş kaldım.kızlarla yapığımız plan dahilinde saat 3 te buluşacaktık fekat benim dersim saat 11 de zıııırrrrr!! bitti..kadriş'i aradım ayağını burkmuş, kuzeni gelmiş, derken müsait değil, eve geri döneyim desem git-gel ev 1 saat.ben de salak salak dolandım durdum orda burda!
hani dolandığın mekan adam gibi bir yer olsa gam yemez gönül, keyfini süre süre dolaşır gezersin ama bahsedilen yer Gebze! ne yaparsın ki?
kaldırımları, yolları, dükkanları, cafeleri dolduran onlarca krocanın yanında kendimi ait olmadığım bir dünyada hissetmenin yabancılığını inanın bugün itibariyle benden başkası daha iyi anlayamaz!
bu konuda çok katı ve bencilim belki ama gerçekten gerçek böyle!
saat nasıl 3 oldu, ben nasıl o vakte kadar oyalandım, nasıl ağladım[evet evet bir ara ağladım o kadar kötü oldum yani!] kimseler bilemez!
bir tek ben bilirim, ben hissederim!
[evet, yine bencillik yapıyorum!]
sevdiceğime anlatırım halimi o da bana saatte bir döner..daha da bunalırım, daha da üzülürüm!
derken dostlarla buluşurum en nihayetinde!
birazcık olsun güler yüzüm ama sonra yine aynı mutsuz ben!
mutlu olmak için bahaneler sıralarım kendime!
gökte özgürce uçan kuşlara bakarım olmaz!
yolda elele tutuşan mutlu mes'ut gençlere bakarım, daha da üzülürüm:(
annecim karşımda günümün nasıl geçtiğini sorar, susarım..
derken Yeşocan bugün oldukça sıkıcı bir haleti ruhiyede efendim!
susuyorum..ve konuşmuyorum!
nokta.

şu kitapta elimde süpürge olanlardan..nihayet bitiremedim..kitaplığıma kaldırcam!

yüzümdeki sevimsiz gülüşe eminim sizler de dikkat etmişsinizdir! evet sevimsizim!

arkadaşım der noktayı koyarım.