iyisi mi sen kalk gel bana!

annem Ordu'da.

bu gece de ablam ve minikler gidiyor ananelerinin yanına.

ben de pazartesi akşamı çıkıyorum yola.

Onur'un annesi, babası ve arkadaşı ahmet.

Balıkesir'e gidiyoruz.

bayramda da oradayız.

sevdiceğimin yemin töreni var.

bir heyecan bir heyecan bendeki sorma gitsin!

minik minik paketler içinde hediyeler hazırlıyorum..şekerlemeler, kurabiyeler, mektuplar, ve daha onlarca güzel detay.

Onur henüz acemi birlik'te olduğundan sebep ne bir mektup gönderebildim ne de gün içinde sesini özlediğim vakit arayıp konuşabildim. akşamları 5-10 dk. en fazla. o da o ararsa aramazsa konuşmadan geçirdiğim birkaç gün.

içinde olmayan bilemiyormuş bu nasıl bir durum, nasıl bir özlem, nasıl bir bekleyiş ve heyecan..

uzak-yakın farketmiyor "asker ocağı" doğusu/batısı her yerde aynıymış bunu anladım.

[Onur ailemde askere giden ilk kişi değil..abilerim de gittiler..onlar Onur kadar şanslı değillerdi. Hakkari/Mardin/Şırnak/Bitlis/vs. gibi güzelim şehirlerimdi onların gittikleri yerler..Bu yüzden şükürler ediyorum en içteninden. Her sabah uyandığımda aklıma gelen ilk isim için şükrediyorum ve hep kolaylıklar diliyorum.]

Aslında çok çok uzun bir zaman geçmedi üzerinden sadece içimde büyüdü geçen zaman.

Gün itibariyle 23 koca günü geride bıraktık..Abartısız 23 ay gibi geçti zaman. Daha önümüzde 5 ay var. Geçecek elbet, biliyorum. İşe başlayayım daha çabuk geçecek günler. En azından "usta birlik"te sesini özlediğimde arayıp konuşabileceğim. Mektupmania bir kişi olarak yazdığım mektupların biri gidecek biri gelecek. Daha rahat olacağız.

Umutluyum..

Hastayım da bir yandan.

Grip oldum. Kendime yeni yeni geliyorum. 3 gün yataktaydım. Annem de yok yanımda. Kardeşimin hali tam allahlık zaten. O benden bekliyor ben ondan. İlaçlar ve sıkı bir beslenmeyle atlattım ağır halini. Sürekli akan bir burnun dışında birşeycik kalmadı. Onun da tez zamanda eski sağlığına kavuşmasını diliyorum. Yoksa 32lik ruloyu sırf akan burnum için harcamak zorunda kalıcam.

Hayat akışında ilerliyor.

Yazmaktan ziyade okumaya ağırlık verdiğim bir dönemdeyim bunu görüyorum.

İzliyorum, takip ediyorum, yorumluyorum, etrafımda dönen olaylara karşı hastalığıma inat gayet ilgiliyim.

Çok düşünüyorum ve de.

Bu yüzden saçlarımda beyazlar çıkmış, üzüldüm. Amma "yapcek bişi yok" diyorum.

Palette tarçın bakır imdadıma yetişir benim, beyazlarımla başbaşa bırakmaz beni vefakar dostum!

En çok da pazartesi gecesi gelsin diye bekliyorum.

O'nu deli gibi özledim.

Kavuşmak elzem oldu.

hadi bakalım!

sıradaki parça da O'na gelsin, asker kıyağı geçeyim Küçükbey'e..

Pinhani/zaman beklemez!