uçurtma.

en sevdiği renk mor olan kadın,
en sevdiği kelime "asi"
en sevdiği oyun incitmek beni
Hıncı çocukluktan kalma yara izi
Zamanı, yaralarla ölçen kadın
Geçmişiyle kavgalı
Tanrı'ya sığınan kız çocuğu geceleri
İsyankar gündüzleri..

İpleri dolaşmış uçurtmalar misali
Ne beraber uçabildik, boşverip şu dünyayı
Ne gidebildik kendi yolumuza
"Rüzgarda savruk, başına buyruk"
Senle ben...

Kırdığı kalpleri dizmiş ipe
Gene de en büyük zararı kendine
Ayak izlerini kuşlar yesin diye
Ekmek kırıntıları bırakır geride
En sevdiği ses,
çocuk sesi..
Oysa, anne olmayı istememiş
Yıllar var ki kendi
Hiçbir zaman kök salmamış ki
Sırf birgün çekip gidebilmek için!

Kaç gece göğsünde uyuduğum kadın
Hep tek başıma uyandım..