Neva'yı düşünüyorum..

Son zamanlarda fırsat buldukça diskte olan fotoğraflarımızı seçip baskıya verilecekler dosyasının içine kopyalıyorum.. Neva'mın doğumunun üzerinden geçen 33 ay 14 gün boyunca biriken binlerce fotoğraf arasından hangilerini baskıya versem hangilerini saklamaya devam etsem ya da kötü çıkan hangi fotoğrafları silsem derken nasıl da zor bir iş olduğunu yeni yeni farkediyorum.. Hem fotoğraf makinesi hem de günümüzün popüler telefonları sağolsun her anımızı onlarca benzer kareyle çekip durmuşuz.. Ha kötü mü etmişiz bilakis nasıl da keyifli! Fakat iş seçmeye geldiğinde işte o keyif durumu biraz sıkılganlığa dönüşüyor.. Hali hazırda 2014ün son yarısı ve 2015in ilk yarısını yeni tamamlamış durumdayım ve elimde yaklaşık 450 baskı fotoğrafı var! Buna 2017yi de eklersek sanırım 1500 civarı olacak bu fotoğraf baskıları! Aman Yarabbim! Nasıl hayıflanıyorum kendime ahh bir bilsen! Neden bu kadar geç kaldım diye :( Her yıl keşke düzenli olarak seçip bastırsaydım ve yıllık albümler oluştursaydım kendime şimdi böyle öyle miydi böyle miydi deyip durmayacaktım :( Zararın neresinden dönülse kardır diyor fırsat buldukça seçmeye devam ediyorum.. Neva'mın 3.yaş gününe dek hale yola koyarım sanırım baskı işlerini :)

Günler her zamanki gibi yoğun ve koşturmalı geçerken 2017 yılının baharını nihayet karşıladığımız müjdesini vermek istiyorum.. Her gün sıcacık güneşe çıkıp yürüyüş yapıp parkta vakit geçirmek ardından enerjisini toprağa kuşa kediye güneşe veren yavrumu eve getirip okula gitmek ruhen kendimi iyi hissettiriyor.. Son zamanlarda Doğa Ana'ya duyduğum yoğun sevgi ve bu konu üzerine okuduğum kitaplar ve bana bu konuda ilham veren takip ettiğim insanlar var.. Vicdani bir sorumluluk duyuyorum kızıma karşı.. 3 yaşına 2 ay kala artık çok değiştiğini, birbirimizi daha iyi anladığımızı, kış boyu içinde biriken enerjiyi artık tutamadığını ve sabah erkencecik uyanıp kahvaltıdan sonra yürüyüş yapıp temiz hava alalım mı anne diye yanıma gelişini görüyorum.. Bu vicdani yanım sızlamasın da ne etsin? Onu yeşeren otlar çiçek veren ağaçlara kavuşturduğumda gözlemlediğim sevinci her sabah yaşadığım koşturmalı tempoya değer inan! Ki ne kadar şanslıyız sabahtan öğlene dek birlikte vakit geçirme lüksümüz var.. Çok şükür..
Her geçen birgün öncekinin aynı gibi gelse de aslında değil..
Ellerimle büyüttüğüm, sevgimle beslediğim, kimi zaman çok kızdığım ama her daim kendisini anlamaya çalıştığım biricik kızımla başladığımız bahar mevsimimiz keyifli anılara tanık olsun inşallah..
Yine çok güzel fotoğraflar ve videolar biriktireyim ama bu kez sıcak sıcak baskıya verip albümlere yapıştırayım..Ya da bloğuma daha fazla vakit ayırıp onları burada paylaşayım :)

Yukarıdaki fotoğraf 31 Temmuz 2015 yılına ait.. Nevam 1 yaşını devireli 2 ay olmuş..Ne minik değil mi? Ve de ahh tabii hayvanlara karşı yine ne kadar sevgi dolu :)