Ahh nasıl büyük tembellik ne feci bir uyuşukluk pervasızlık erteleniş!
Kendime o kadar çok kızıyorum ki!
Şimdi gmail hesabıma bir profil fotosu ekleyeyim dedim. Kayıtlı fotoğraflarıma bir baktım da aman Allahım! Ben ne kadar güzel yazılar yazmış, fotoğraflar paylaşmışım bu sayfada..Özenle, keyifle döşemişim tane tane her yaşadığımı, her duyguyu, her düşünceyi..Hayranlıkla bakakaldım sayfalara..
Sonra hayıflandım, kızdım, öfkelendim kendime..
Neydi beni alıkoyan yazmaktan paylaşmaktan anlatmaktan?
Neden böyle oldum?
Neye ihtiyacım var tekrar yazmak için?
Neyi bekliyorum?
Hayat hiç olmadığı kadar hızlı ve ben yetişmeye çalışıyorum.
Erteliyorum her şeyi.
Yazmayı, okumayı, dinlemeyi..
Yalnızca gündelik meşgalelerim, işlerim var günümün içinde..
Kendime zaman ayıramamaktan, keyifle kendimi şımartamamaktan dem vuruyorum.
Tek derdim Nevam.
Onunla ilgili de yazmıyorum.
Hayatımın hiçbir evresinde bu kadar tembel bir zamanım olduğunu hissetmemiştim.
Artık dur diyorum kendime!
Silkin ve kendine gel, kendin ol, yarat, paylaş, anlat!
Kalmasın anılarda..
Derli toplu dursun burada!
Geri dönüp baktığımda her şeyi bulayım kronolojik sırasıyla!
Hadi göreyim seni Yeşim, doğ küllerinden!
hadi gülüm!
hadi aslanım benim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder