Heyecan ve merakla beklediğimiz güzeller güzeli kızımız Neva'ya 20 Haziran 2014 Cuma günü saat 17.15 te kavuştuk. Normal doğumla gerçekleşen doğum süreci çok şükür beni yıpratmadı. Sonrasında geçirdiğimiz hafif çaplı sarılık, emzirme kampı, ishale meyilli kızımızın sağlığını ve dünyaya adapte sürecini iyi bir şekilde tamamlamak için yataktan çıkmadan geçirdim vaktimi. Hala yatak keyiflerimiz devam ediyor tabii. Yeter ki o iyi olsun..Ağlamasın..Gözlerinden yaş akmasın..Huzurlu ve tatlı uykularda büyüsün inşallah..
Annelik bebeğini kucağına aldığın vakit başlayan bir görevmiş. Hep yakınıyordum hissedemiyorum bu duyguyu, hazır değilim bu duyguya vs. diye. Haklıymışım yakınmakta. Zira ancak onun minik bedenini kollarıma aldığımda ve onu ilk emzirmeye başladığımda anladım bu muhteşem duyguyu. Sana ihtiyacı olan mini mini, korunmasız, savunmasız bir varlığa sahip olmak, onu korumak, kollamak, sevmek, öpmek, koklamak (Aaahhh! Nasıl muhteşem bir kokudur o yarabbim!) sana ait olduğunu bilmek, onun meleklere gülüşünü kıskanmak ve acaba ne zaman gözlerime bakıp bana da böyle kahkahalar atacak demek, onun o masum ve ürkek yüzünü saatlerce bıkmadan usanmadan izlemek, ağladığında telaşlanmak, korkmak, onu kucağına alıp sakinleştirmek, göğsünde uyutmak, uykusuzluğa rağmen onunla dakikalarca saatlerce oturup konuşmak, ninni söylemek..ve daha nice nice şey!
Bu duyguyu ancak ve ancak yaşayan bilebilirmiş..
Annelik bambaşka bir şeymiş..
Bu muhteşem duyguyu yaşadığım 14.günden, zamanın ne çabuk akıp gittiğinden dem vurarak ve yine de birlikte yaşadığımız her anın keyfini çıkara çıkara küçük bir yazı iliştiriyorum bloğuma!
NEVAMIZ:
İyi ki geldin hayatımıza boncuk gözlü kuzumuz..
Seni Çok Seviyoruz Çok!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder