Sene 2015. Mevsimlerden yaz. Aylardan Temmuz. Aşağıda görünen minnoş kızım arkadaşı Cemre'nin Tekirdağ'daki doğumgünü kutlamasında.. Fotoğrafın şeceresi olsun bu açıklama. Boncuk gözlerinden öperim seni güleç yüzlüm, biriciğim, Nevam!
Yorucu geçen bir yaz tatiliydi.. İş yapmaktan değil yorgunluğumuz miskinlikten. Arada kaçıp uzaklaşmaktan bu miskinlikten. Tatile çıkıp dönmekten. Yol katetmekten. Nevamızın peşinde bir o yana bir bu yana koşturmaktan. Yeni sezona hazırlanmaktan. Derken Eylül'ün kapıya dayanması bile başlı başına bir yorgunluk hissiyatı değil mi? Şanslıyız ki tatilimiz 1 hafta bonusla uzadı.. Bayram öncesi ve sonrası derken cepte ekstradan bir 15 günümüz var.. Eylül'den korkmaya gerek yok.. Ekim'e erteleyelim korkuları :)
Ramazan ayının yaz mevsiminde yaşanıyor olması biz oruç tutanlar için koskoca 1 ay bir yere kıpırdayamamak anlamına geliyor. Sonrası bayram telaşı, dostlarımızın düğünü derneği, tatil derken cidden bir şey anlamadan bir koca yaz mevsimini daha deviriyoruz.. Son günlerinden yakalayıp tutmalı iki satır not etmeli.. Sonbahar başlamadan yaz sıcağından bir fotoğraf paylaşmalı dedim..
Nevamız full enerjik maşallah!
Kıpır kıpır minik boncuk..
Şu an tam 14 ay, 8 günlük..
Yaşını devireli 2 ayı geçmiş..
Ne hız aman Allahım!
Doya doya yaşamak istiyorum onunla her anı..
Büyümesini seyretmek muhteşem bir şey!
Büyüdükçe katmerlenen sevgiye ne demeli pekala?!
Daim olsun, sonsuz olsun..
Çok yaşasın, sağlıkla mutlulukla!
Yoğun bir döneme girmekteyim aslında..
Yaz tatili boyunca durağan olan fotoğraf çekimlerim Ağustos sonuyla birlikte ani bir uçuşa geçti..Her hafta sonuna denk gelecek şekilde bir çekim programım var..
Okulların açılması bu yıl 1 hafta ertelendi ama biz 1 Eylül'de yine iş başı yapıyoruz tabii.. Seminerlerimiz başlıyor.. Arada ufak bir mola olacak ama hemen ardından tam gaz yeni eğitim/öğretim yılımız başlayacak..Bu tempoya nasıl ayak uyduracağımı şu an bilmiyorum..Elbette bir yerden başlayacağız lakin insan tereddüt ediyor, panik oluyor, korkuyor..
Başta sağlık, direnç, sabır ve güç diliyorum elbette!
ve sonra yarın Nevamı babasına emanet edip Burdur'a fotoğraf çekimine gidiyorum..
İçimdeki duyguları tarif edemem..
Nevamdan 1 yıldır hiçbir gece ayrılmadım..
Bu ayrılık ikimizi nasıl etkileyecek merak içindeyim..
Ben bir haftadır kızıma sarılıp sarılıp ağlıyorum orası bir kesin..
Beni hala emmeye devam eden biriciğim ne yapacak yokluğumda ahh!
Bunun da üstesinden geleceğiz..
Hayırlısıyla gidip dönmek nasip olsun kızıma yeter!
Böyle daldan dala geçişler yaparak yazdığım bir yazı olsa da ses etmek iyidir iyi :)
