Haftasonu, geçen yıl birlikte çalıştığımız pek sevgili arkadaşımız Aslimu'ya davetliydik. Bir nevi Turkish stayla ev gezmecesi, gün toplaşması gibi bir davet oldu bu. Uzun süredir görüşmemiş olmanın verdiği özlem ve biriken muhabbetle bol bol gülüp sohbet ettiğimiz bir gün oldu.
Haftaiçi full time okul, haftasonu da dersane olunca arta kalan zamanlarda yaptığım yakın çevre arkadaş/dost toplantıları biraz da olsa soluklanmam için alternatif oluyor. Bu yıl sıkı bir şekilde başlayan Kpss hazırlık kampında daha az sosyallik, daha sıkı bir disiplinle ders çalışma faaliyetleri beni epey yoruyor. Ama artık ciddi anlamda fedakarlık yapmam gerektiği için, ses çıkarmıyorum. Öz denetimime hiç bu kadar sahip çıkmamıştım. İnşallah sonunda yüzüm güler.
Güncel durumumla ilgili satır arası bilgilendirmemi de yaptıktan sonra o gün şöyle evin içinde yapmış olduğum minik birkaç kare çekimden geriye kalan detayları paylaşmaktan zevk duyarım:
Benim güzel öğretmen arkadaşlarım ^_^
İnsanın çalışma arkadaşlarının böyle içten, samimi ve güler yüzlü olması kişinin kendisini şanslı hissetmesi için fazlasıyla sağlam bir neden. Hoş, artık bizim iş dışında, normal hayatımızda da çok sıkı bir dostluğumuz var ya neyse..
Şimdi giderken, son günlerde dinlemekten deli gibi zevk aldığım şu güzel parçayı usulcacık yerleştireyim de tam olsun =====> je ne veux pas travailler!
Sağlıcakla kalın..
4 yorum:
selam,canım resimleri orjinal boyutta kullanmak,görüntülemek için hangi metodu kullanıyorsun?
You have a great blog, so I'm a new follower =)
bu güzel çay fotografıyla zeynebin düzenlediği yarışmaya katılmalısın :)
http://www.zeynepinevi.com/2011/12/15/hediye-i-westwing-home/
sevgiler
Sessizliğin sesi; fotoğrafı yüklediğinde üzeirne tıkla boyutları çıkıyor. Orjinal/çok büyük vs. istediğini böylelikle seçebilirsin ;)
Diana; thanks a lot, welcome then ;)
Seyhancım; benim çok iddialı bir çay fotom olmadığı için katılmadım canım :) şansımızı başka yarışmalarda denemek dileğyle diyorum :)
sevgiler ve öpücükler canım! :)
Yorum Gönder