İnsan gündemin bunca kabarık ve can acıtan, izledikçe öfkeden köpürdüğü, kardeşlik, barış ve umut hissiyatından nasibini alamamış olaylarına tanıklık ettikçe eli kolu bağlı, canı-kanı-nutku sıyrılmış hallerde gözleri bön'leşmiş hareketleri yavaşlamış bir durumda buluyor kendini. Kızıyorsun hem de öyle böyle değil. Kendi çapında bir şeyler yapmaya çalışıyorsun ama "senin borun ötmez burlarda indir elindekini." deniyor bastırılıyorsun. Yine bugün de çocuklar ölüyor, masumiyet kaybederken acımasız, eli kana bulanmış katiller kazanıyor.
Dil zımparalı, pütürlü.
Sözler ekşi sarı.
Tepkiler kontrolsüz.
İbretle ve tiksinerek seyrediyorum olanları.
Yüreğim mavi renkli umudunu gri'ye boyamış görünmez bir elin varlığıyla.
Bombalar uçuşurken havalarda ben sadece dua ediyorum buralarda. Dudaklarım kıpırdamaz tek yüreğim konuşur avaz avaz. Bilirim ki bu da yetmez. Elimde buruşturduğum kağıt mendil buruş buruş parça parça liğme liğme önüme düşer..
:(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder