minik gözenekler.

avuçlarım terliyor..

oda karanlık ve soğuk..

monitörden yansıyan ışıkta ellerime bakıyorum..

var olan minicik milyonlarca gözenek çarpıyor gözüme..

ve ufakçaplı izler..

benekler..

çizgiler..

ama ben en çok o minik gözeneklere takılıyorum..

gözlerim kitlenmiş üzerlerine..

birinden diğerine gidiyor..

ve an itibariyle hissettiğim şu ki;

o minik gözeneklerin içine girip saklanmak ve beni merak eden birilerinin varlığını hissedinceye dek gözenek.sığınağımdan çıkmamak..

içeriye kıvrılmak ve belki de sonsuz bir uykuya dalmak...

sıcacık..

huzur dolu..

yalnız..

yapayalnız..

geldiğim gibi..

gideceğim gibi..

olması gereken gibi!